Giraffen, nijlpaarden en slippers van autobanden

Vandaag ging de wekker wel weer vroeg! Om half zes liepen we gewapend met zaklamp door het park. We waren gewaarschuwd: in dit park lopen nijlpaarden los rond. Dus goed om je heen schijnen. En als je er eentje vlak voor je zijn bek ziet openen: zo snel mogelijk terug waar je vandaan kwam! Geen ‘Hola Hippo!’ dus. Strak om 6 uur, nee, geen minuut later (!) moesten we aangekleed en wel klaar staan voor vertrek. Nou ja, hoe strak wil je het hebben in Afrika? We vertrokken om 6.20 uur richting the river Nile, waar we met de pont overvaarden naar de andere kant. De zon ging net op en toen we aan de andere kant van de rivier aan land kwamen drijven, kwam er naast de pont een briesend nijlpaard bovendrijven! Wat een geweldige ervaring is dat! We klommen in de bus, die van de bovenkant open kon. Je kon dus staan in de bus en foto’s nemen. Wat hebben we veel dieren gezien! Eerst Hartebeesten, toen wrattenzwijnen, maar vooral giraffen! Wat veel en wat indrukwekkend om ze te zien lopen, rennen, drinken en eten. Ook zagen we olifanten, hyena’s en uiteindelijk: een leeuw! Ook zagen we bijzondere vogels, zeker toen we op de rivier richting de Murchison Falls voeren: schitterende felgele riverbirds, baluw-witte kingfishers, lepelaars, ibissen, hoe prachtig heeft de goede God het toch allemaal gemaakt!
Na de rondvaart reden we het park uit om te lunchen op z’n Afrikaans, met kip en rijst (of patat). De kip smaakte heerlijk, zeker omdat we zagen hoe de kippen levend werden binnengebracht in het restaurantje: kakelvers, de KFC is er niets bij. Ondertussen werden we beziggehouden met straatverkopers die hun waren aan ons kwijt wilden. Na veel afdingen hebben we aardig wat snuisterijen gekocht. Toen nog even langs de bandenwinkel: mannen die van autobanden slippers maken, wat een geniaal idee!
Na een uur rijden, kwamen we aan in Nwoya, waar we welkom werden geheten door de staff van ZOA, die heerlijk voor ons hadden gekookt: rijst met bonensoep en geitenvlees. Twee keer warm eten: die westerlingen kunnen we maar niet aan wennen. Maar het smaakte weer heerlijk. Na de maaltijd werden we bij het hotel gebracht: een hotelletje langs de kant van de weg, wat niet veel leek. Maar de kamers zijn buitengewoon goed voor Ugandese begrippen, en we hebben een douche! Geen warm water, maar enfin. Na een de dagsluiting, een spelletje Uno en een drankje, kropen we weer onder de wol..eh..het muskietennet. Laat die wol maar zitten met deze temperaturen!