Vluchten van thuis om naar school te willen...

Vanochtend begon de dag al vroeg, om 05:00 werden we al gewekt… Na een ontbijtje met zoet brood en hele vermoeide gezichten, gingen we op pad naar Kajjansi. Vanaf deze plek vlogen wij met een MAF-vliegtuigje naar Amudat, hier werden we ontvangen door Dorian, een Nederlandse medewerker van ZOA in Uganda. Vervolgens gingen we naar het district, in Nederland is dit vergelijkbaar met de gemeente, hier na gingen wij naar het ZOA-hoofdkantoor, hier kregen wij alles te zien en hebben wij nieuwe mensen leren kennen, die ons gastvrij ontvingen. Na de rondleiding kregen wij typisch traditioneel eten uit Uganda. Daarna zijn we gaan rijden, op weg naar 2 scholen. Bij de eerste school (Katikit Primary School) werden wij gastvrij onthaald, de kinderen wilden boksen en high-fives. Na de welkomstceremonie werden wij door 2 meiden verwacht, die ons wat vertelde over hun leven. Dit was heel indrukwekkend, de meiden waren van huis gevlucht om naar school te kunnen gaan. Zij zijn gevlucht, omdat zij anders zouden worden uitgehuwelijkt of zouden worden besneden. Dit was heel apart, in Nederland willen kinderen niet graag naar school, maar in Uganda vluchten kinderen van huis en haard om naar school te kunnen. Nadat wij foto’s van het thuisfront aan deze kinderen lieten zien, gingen we door naar de volgende school. Dit was een jongensschool, genaamd, Kalas. Ook hier hoorden wij hele mooie verhalen over jongens die gevlucht zijn naar school, omdat ze gevaar hadden om opgepakt te worden vanwege het stelen van vee. Na gezonden te hebben met de kinderen, reden we richting Amudat. We kwamen langs een winkeltje, hier hebben sommige van ons een souvenir gekocht. Daarna gingen we naar een kapsalon van een vrouw die d.m.v. ZOA haar winkeltje op kon zetten.

Na een lange dag, kwamen we aan bij het ZOA-hoofdkantoor. Nadat we gegeten hadden, met heerlijke pannenkoeken (!), zijn we richting ons hotel gegaan, hopend op een goede nachtrust.

Lieke